Hiç Şiiri - Sandra Şentürk

Dokunma yaralarıma ; artık acıtamazsin ...
Dokunma ne olur bırak zaten zor iyileşiyorum...
Eskiden olsa sen bana dokunduğunda ; yaralarımı gösterirdim korkmadan ...
Gözlerim kapalı yaralarımı sana emanet etmiştim ...
Gökyüzüne bakardım heyecanla ; binlerce kez Allah'a şükrederdim sonra sana bakardım ; gözlerimdeki saf aşkı gör diye çırpınırdim ; belki görürsen içindeki mutluluğu söndürmeye kiyamazsin ; ruhumu karanlıkta birakmazsin diye ....
Ben senin ellerini tuttum ; gözlerindeki karanlığı görmeden ...
Nerden bilebilirdim; beni her sevişinde ; ruhumun bir parçasını daha keskin cam parçalarınla kesip durmadan kanatacağini...
Haksızlık etme şimdi ; sevildiğini biliyordun...
Gözlerinin aşkla baktığına inanırdım ; arkanda sakladığın hançeri görmeden...
Çocuktum ; affet sevgilim ; seninle büyütmeye çalıştım kendimi ...
Evet ben seni tanıdığımda çocuktum ...
Bir çocuğun kalbiyle sevmiştim seni ; belki de bu yüzden bu kadar incindim ...
Artık beni incitemezsin ; çünkü ben sana dargın değilim ben sana ruhsuzum ...
Benim kalbimde senin zehrin var ...
O zehir beni öldürdükçe seni de yaşatmayacak inan ...
Seni hiç yaşatmayacak ...
Hiç ...