Hiç Şiiri - Eray Karaöz

Misyonum kalmadı,
Arşivlerde yer tutmaktan gayrı.
İlga ettim aklımın
Bahar kokan bahçelerini.
Direndim göğsümden süzülen akımlara,
Direndim de akkorlara döndüm.
Artık tek boynuzlu değilim.

Kemiğim kırıklara yine analık ediyor.
Yine hıçkırıklara katıştığım bir gündü,
Danışıklı dövüşüm yeniden rötar yapıyor.
Neden yüreğim hep böylesine
Alengirli yollara sapıyor?
Hani nerede koynuma düğümlenen kilitler?
Nerede boğazıma büğümlenen sözlerim?
Vahamet skalasını tekrar
Nerelerde kaybettim?

Dilimde reyhan acısı,
İlimde vandalist ayaklanmalar...
Orduların yok, dedin bana,
Kuşatmalar boşuna.
Ben fetih arzu etmedim ki.
Kışlalarım cesetlerle doludur.
İlticamı isterim,
Men et beni kaçaklıktan.

Ne vakit kirpiklerin
Yeri işaret eder,
Yıkılırım o vakit.
Ve anılar bestelerim.
Sen de duydun zaten,
Melodim yok cızırtılardan başka.
Aşka değerim yetmez
Beş para etmez ciğerim.
Lafını kısa tut, diyeceksin,
Uzatmalar boşuna.
Ama bilirsin, ben bazen
Pek bir lakayıtlık ederim.

Bazı yeminler,
Tarumar oldu bugün.
Yeniden tahayyül ettim,
Bileğimde karıncalar.
Beni bu kez affeder misin?
Safını sıkı tut, diyeceksin,
Ayrımların boşuna.
Ben kendime mesafe koymadım ki.
Hayır, boşluklarım,
Gidimlerle doludur.
Bilirim, senin de vedanın,
Yakındır merhabası.
Gitmeden son bir defa,
Şarkını söyler misin?

...