Bazen hiçe bakıyorum
Oda aynadan seyrediyor beni
Aramızdaki sessizlik kıyamet gibi
Tanıyorum, ama tanıyamıyorum,
O gözleri...
Ellerine bakıyorum
Tıpkı benimkiler gibi
Onun saati beni gösteriyor
Benimkiyse sekizi
Hani meyve çeker ya çocuğun canı
Bir kiraz ağacının altında
Öyle bekliyorum
Avucumdaki kurumuş çiçeklerin olgunlaşmasını
Onun ellerindekiler hep solgun
Tıpkı gerçek olmayan ama güzel bir resim gibi
Ona gülümsüyorum
Oda bana gülümsüyor
Tıpkı ölüm gibi...
Annem sesleniyor; "Ne yapıyorsun?"
"Hiç."
Kayıt Tarihi : 23.8.2018 18:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Can Gürkcü](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/08/23/hic-555.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!