Papatyaların yapraklarını koparmadım hiç
Hercai aşıklarım için oturup da ağlamadım
Gülleri, hep uzaktan, dokunmadan sevdim
Acıtan dikenlerini, gönlüme batırmadım hiç
Platonik sevmelerin şemsiyesine sığındım
Yağmura, kara, doluya yakalanmadım hiç
Bekledim, bekledikçe yalnızlığıma alıştım!
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta