Hiç Şiiri - Debraj Siyah

Mutluluğa vaktin olmayacak gecenin sükutunu içerken... Yalnızsın,tek başına ve kimsesiz. Her arayışta devşirilesi acılar dökülür yollarına. Yollar bos, boşlar kimsesiz, kimsesizler sensiz, sensizler ölü... Kimseler bilmedi belki acı çektiğini,hayatın en acıtan yani oldu senin için... Gözlerinden dökülen inci taneleri hasret kaldi hanelerine.. Bilinmezlığe bürünmüş sır gibi ömrün, okuyanı anlamaz seni. Sonunda Gideceksin gec kalınmış bir ölüm gibii... Tutamayacak ellerim ya da elleri, Yetişemeyecekler bildikleri sonrası bir hiçken