Hezeyan Şiiri - Murat Boğurcu

Dağıldığın bütün zamanlarımda
Elimle yüzümü silerim.
Deliyor avurtlarımı
Sesinin geçmiş zaman kalıntısı.

Olmayan yüzüne kapaklanır
Karanlık kırsal ovalarda
Doğurduğum engelli hüznüm.

Tiner kıvamında
Boş oda kokusu tıkıyor ruhumu.
Akışkanlığını yitirmiş
Alışkanlıktan çıkmış nefes almak.

Dağınık geliyor bütün düzen
Yokluğunla başlıyor kendimle savaşım
Her şey eğikleşiyor düzeldiği yerden.

Tenha kitaplardan kaçarken
Mağaralı cümlelerden geçiyorum.

Kararlı düşler hapsolmuş beynime
Pahalı kaçıyor seni ummak.
Sabaha karşı bitti diyorum
Başlıyor hafızamın hezeyanı.

Daralıyor içimdeki mekan
Beynim biriktirmiş uyuma saatlerini
Alkollü komşudan ucuz hakaretler kendi ceddine.
Bayat simit kokuları birkaç dünden biriken
Ve yalnızlığın düşmanım, bir türlü öldüremediğim.

Hayatın taşı kıran darbeleri altında
Dalaş ve telaş içinde
Her yerde ve her şekilde
Sürükleniyorken toz duman içinde,
Yakalanırsam beterine yalnızlığının
Gözlerim yedinci perdeden batacak
Karanlığın dipsiz kuyusuna.