Geçtiğin yolların hepsi yine bana çıkmalıydı. Yüreğinin pamuk tarlasında kendime bir yer bulmalıydım.
Öldürdüğün aşk olsaydı belki yaşayabilirdim ama sen beni öldürdün. Yaralarıma bastığın tuzlara bile razıydım, sensizliğin köpüğünde boğdun beni!
Gördüğüm hiçbir yüz senin yüzün değil, sevdiğim hiçbir yürek sana ait değil… Ben beni bende bulamazken, sana dair attığım adımların hiçbiri sana çıkan değil.
Şimdi görünsen şöyle köşeden, gözlerim buğulansa yüreğim yansa sana törpülesem ömrümü yeniden…
Herkes aynı da sensiz sevmek çok başka şimdi… Bitirdiğim uzakların, yakını sen olmalıydın. Sevmeliydin beni, biz yaşamalıydık.
Yıllardan sonra sana uzandığım ilk gün gibisin şimdi, bir o kadar mağrur… Saçlarımdan yüreğine uzansa yolum, Rapunzeli bilirsin… Ulaşsam ben de sana öylece…
Olmaz mı? Olmaz, bilirim. Gerçekler masalsı bir kahraman gibi şimdi, onlara bile sensiz ulaşamıyorum.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta