Heyy Çocuk Şiiri - Hasan Arpaci

http://dusunceuretelim.blogspot.com/

Daha yeni basmışken,
Altı, yedi yaşına,
Arı gibi Çalışır,
Kelebek gibi uçardın.
Bazen davarın ardında,
Bazense çuvalın altın'da,
Karınca gibi yük taşır,
Hayatı yaşardın.

Heyy...çocuk!
Haydi...
Bütün uzaklara inat,
Yosun tutmuş nehirlere,
Kendini anlat.

Bulunca bir kara kalem,
Sevincine şaşardı âlem,
Jiletin yarısını kırdın mı,
Oldu bir bıçağın,
Kalemini...
Büyük bir itina ile açardın,
Hele birde çakın varsa,
Avantajlı çocuktun o zaman,
Yıkılırdı ortalık fiyakandan.

Ayağında birde kara lastik varsa,
Hele içinde birde keçesi,
İşte o zaman...
havandan geçilmez ki.

Heyy! çocuk,
Haydi...
Bütün çoraklara inat...
Yağmur vermeyen bulutlara,
Merhameti anlat.

Gelince okulun sonuna,
Birde bakmışsın ki..!
Bitmez tükenmez kalem,
Almış kullanıyor el alem,
Büyük bekleyişlerle sende,
Kavuşursun,ama ne özlem,
Yaz babam yaz...

Paltoyu bilmez,
Kabanı duymazdın ama,
Bembeyaz karlar üstünde,
Kar beyazı kalbinle,
Yuvarlanır yürürdün,
O mangal gibi yüreğin,
Çağlar'ı süpürürdü,
Tertemiz ruhunu,
Melekler öpüyordu.

Heyy...çocuk,
Çorak toprakların,
Susuz ve sabırlı yolcusu.
Haydi...
Bütün tuzaklara inat,
Dirense de sevgine kainat,
Yolculuk Güneş'e....
Güneş'e varınca bitecek bu hayat.

H.Arpacı,10.02.2015,Ataşehir