Heyhat.. Şiiri - Gönül Çalımlı

Bugün bütün gün uyudum aynada
üzerim acık kalmış
annem ağaçtan yeşili almış örtmüş üstüme
bahar gövdeme büyük gelmiş
kışı tam boyuma göre almış babam

yapamıyordum artık
kuşların sesini tanımyadım
hafızam mı gidiyor
heyhat!
gökyüzündeki uçurtmaların
şamatası olmayan çocukların
kayboluşunun sırrını
aradım ama hep duvara tosladı gözlerim

bak yine esnemeye başladı rüzgâr
güvenimizide doyuramadık zaten
yüreğimizde bir o kadar zayıf düştü
sonra güvenimi uyuttum
ses etmedim
bütün gün gözlerime
onlarda korkak ve kaygılıydı zaten
bakışımdan kaçanlara
aldırmıyordum
gözkapaklarım yalancılar sığınağıydı zaten

söyle bakalım
hangi uyku?
hangi rüya?
bir kavuşma durağıydı doruklara
bak nasıl da tutuldum şimdi yücelerin heyecanına
şimdi kâğıttan yaptığım bir çicek daha mı yalancıydı
saçıma iliştirdiğim bir papatyadan?

gördün mü?
nasılda büyüdü yüreğim
güneşsiz çatıların altında
heyhat..