Heyhat Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bu şiiri yazmama sebep; yaz gününü hatırlatan bu güzel bahar gününde, balkondan içeri giren bir kara sinek oldu Sırrına eren var mı acaba Rahmetli annemle babamın kabrini ziyarete giderdik, mezarlık oldukça ıssız olurdu... Sinekler, arılar vızıldayıp dururdu o sessizlikte, canım anneciğim sinekleri öldürmemem için onlara babanın ruhu derdi; şimdi düşünüyorum da bir cana kıymamak için miydi? Hijyen açısından mı yoksa gerçekten ona da öyle mi öğretilmişti? Canlarım nur içinde yatın! Evet bir karıncayı bile incitmemek öğretilmişti bize... Amma ve lakin herkes biribirini boğazlama kuyusunu kazma derdinde... Heyhat, heyhat ki ne heyhat! Bencillik hiç bir devirde böylesine küstahlaşmamıştı. Herkese sağlıklı uzun ömürler diliyorum, yakın bir zamanda kaybettiğimiz insanlarımıza, şehitlerimize rahmet diliyor, nur içinde yatsınlar diyorum. Sevgiler esenlikler dileğimle baki selamlar hoşça kalın!