Heyhat! Şiiri - Tahir Öztürk

Nasıl bir esarettir bu görünmez kelepçe ve prangalar
Köpürdükçe köpürüyor yüreğime vuran deli dalgalar...

Umut var derken bir sonraki gündoğumunu görmeye
Kaderin ağı bitiyor başlıyor hemen yenisini örmeye...

Tebessüm konsa yüzümüze kelebek kadar ömrü
Son damlaya kadar bitmez iliğimizdeki sömürü...

Göz gözü görmüyor herkeste bir gelecek kaygısı
Çıkar peşinde eksiliyor herkesin sevgi ve saygısı...

Dur durak bilmeden gürleyip akıyor zaman çeşmesi
Zor geliyor kıymetini bilmediğimiz candan geçmesi...

Dört mevsim var biliyorum ama bize hep zemheri
Seferi geldik bilinmez ne zaman yaparız son seferi...

Dönüp baksam maziye heyhat! Silinmiş bıraktığım izler
Aldanmışım meğer hayat bize işlemiş silinmez izler...