Heyhat Şiiri - Abdurrahman Seçgin

Heyhat dağlar heyhat,
dünya payimar vicdanlar dar,
bahara hasret gönüller
cihanda sarmış ortalığı har.
bilinmez bir sis bir karanlık
düzenler bozulmuş sistemler berbat!
heyhat ki ne heyhat!

Heyhat!
cevap ver küfrün sesi
afakı sarmış zehrin, minareler kırık, insanlar bezbin
haiinin, zalimin zülmü yayılmış göklere
yeis bulaşmış tarifsiz çirkin sözlere
belirsizlik hakim bulanık kör gözlere
heyhat ki ne heyhat!

Heyhat!
kaleler yıkılmış heyhat
çekilir mi? Hürrüyetsiz hayat
yürüyüşler çarpık kalpler ritimsiz
insanlar savrulur meçhule,
küme küme düzen yok biçimsiz
heyhat

Heyhat!
mimberler boş insanlar sarhoş
dünya derdine talip talihsizler bir hoş!
camiler kilitli gönüller boş
ağlayan yok karanlığa
çehreler nahoş

Heyhat!
iman, yakîn bilinmez, insanlar taş
cesetler yerde yığılır baş baş
ne cesaret ne cihad
buna der talihsizler savaş
heyhat

Heyhat ki ne heyhat!
ağlamasını bilmez bir kaç insan
ortalık kin nefret ve kan
bari gülmeyi becerse
gülmekle nisyana düşmüş insan
bulunmaz iman-ı mü'min
heyhat yoktur derman!

Heyhat!
susmasını bilmez bir kaç şeytan
çevresinde mutlak üç beş aç şeytan
bari konuşmasını becerse
millet habersiz hali perişan!
Heyhat! ki ne heyhat!