Gün sabır çekiyordu,
Sehere,
Seher günden,
Gün seherden uzak.
Akıl mıh,
Yürek dar.
Sabah asır,
Gün teşbih.
Geldi gün,
Koştu Cuma
En maratonundan.
Yutkundu zaman
Geldi söz,
Söyledi ki,
“Gitme vakti geldi.”
Diyordu ki;
“Git / me vakti değil.”
Ve kapandı defter,
Dipsiz yol suskunluğuna.
Lokman Ali Yavuz
Kayıt Tarihi : 25.2.2024 17:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!