Heyhat Şiiri - Ahmet Keklikkaya

Sabah güneşi ilk bize vururdu,
Merhametli gün ışığında yıkardık yüzümüzü.
Sadece yarım kalan oyunlar,
Hatırlatırdı bize dünümüzü.
Bîhaber yaşardık zaman dehlizinden,
Ve yarın denen şeyi yalnız babalar bilirdi.
Tanrı adı yankılanırken minarelerden,
Biz başka anlardık, buna ’’oyun sonu’’ denirdi.
Yıldızlar gelirdi kucağımıza,
Kimisi intihar ederdi biz dilek tutalım diye.
En parlak olanı arardık hep,
Sevdiğimize kolye niyetine takalım diye.
Aşkı bilirdik yani,
Ama ihaneti anlamazdık o büyüklerin işiydi.
Yalnız tatmıştık biraz onu
O da diş perisinin gelip almadığı süt dişiydi.
Heyhat!
Güneş sırt çevirdi bana,
‘Dün’ ise her gün aynada yabancıladığım surat.
Zaman zorla tanıttı kendini
Ve ‘yarın’ da sık sık yüzüme atılan bir tokat.
Çaresizlik gölgem olmuşken
Tanrı terketti beni habersizce.
O çok sevdiğim yıldızlar bile,
Şimdi alay eder benle her gece.