Heyelan Şiiri - Onur Köybaşı

Tenimde kırılan hıçkırık
dudaklarının kuyusuna düşmeden önceydi
maraz bir yalnızlığın söylediklerine inandık
sebep olacağım söze kandıktan hemen sonraydı
imâydı sesim yüzüne
kurulmuş bir saat gibi duruyordu hata önümüzde.

Kaç kişi kaldım bu yüzden
kaç hayat eksildim
donmuş bir nehir çözüldü üzerimde
altında kaldım suların
yorgun toprağın
kayışını gördüm
verimli yalnızlığımı beraberinde götürdüğünü de.

Yaşlanmış telaş geziyordu dilimde
söylemek istediklerimi unutturuyordu.

Tenimde kırdığın olmamış medet
geçer sandım
geçer mi sandın?

Kabuğunu inkar eden bir yarayla yaşadım hep.
sen ne olsun isterdin?