Hey Gidi Şiiri - Muammer Erturan

Mesai çıkışında bara gelir
iki duble cin içer ve giderdi
geldiği gibi aynen...
Yetmişinden sonra bile
içebilmeye özenenler için
imrenilesi bir idoldü
Nezahat abla...

Çok defalar
oturmuşluğumuz var karşılıklı
çekiştirip durduğumuz hayatı kafamızca
kıyısından köşesinden...
Cinden ziyade toniğin
zararlı olduğunu duymuş
nerden duymuşsa
rakıcılar kervanına katılmıştı
sonunda o da...

Kaç zaman sonra kim bilir
bir de bakarım ki
ünlü bir dansöz
abladan söz ediyor ekranda
başına bir şey gelirse
sahip çıkılmasını istiyor ona,
abla da ona sahip çıkmıştı
çocukluğundan bu yana
ana babasından da ziyade
bildiğim kadarıyla,
vefalı kızmış vesselam...

O vefalı torununa
bir şey olmadı ama
sayesinde haber oldu bizimki
televizyon ekranında
vesikalık bir fotoğrafın yanı sıra
son yolculuğuna çıktığına dair
kısa bir metinden ibaret...

Metin kısaydı ama
düşündürdü uzun uzun
enine boyuna
yaşama ve ölüme dair...
Nezahat ablaya mı üzüldüm
ölümlülüğüm düştüğünden mi aklıma
hâlâ yaşıyor olmama oysa
sevinemediğimden mi
hepsine birden mi yoksa,
anlamış değilim hâlâ...

Hey gidi dünya hey! ..
Hey gidi hayat! ..
Hey gidi Nezahat abla! ..

(Aralık '07)