Vermez artık sessizlik endişe bana.
Kime neye sebep bakmaz oldum,
Gözünü kaçırıyor resimler benden.
Kesin kara kediler uğraşıp durur.
En son ben yağmura bakmıştım.
Çırıl çıplak safiyane bakışlarımdan.
Ve kendimle konuşmayı öğrendim.
Yağmur öğretti bir akşam bana.
Aynalar uzak durun benden gidin.
Hükümsüzüm, sokakta değilsem.
Bir yerlerde ışık umudumu kaybettim.
Her gün üşenmeden döndüğüm evden.
Gitsin beni yalnız bıraktığınızı sanmayın.
Yeni bir yol keşfettiniz şimdi, ötesi yok.
Şimşekli aydınlık fikirleriniz bu mu.
Havada sallanan can peki kimin.
Kenan Gezici 11/10/2025
Kayıt Tarihi : 11.10.2025 19:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!