bin yılların ezilmiş çocuğuyum
hesap soracağım maziden
yaşamı hep gelecekte bekledikte
asla atmadık umudumuzu dipsiz kuyulara
şimdi de umutla bakıyoruz geleceğe
-şimdiki yaşam beklediğimiz gelecek değildir-
umudumuz büyüyor
gittikçe aydınlanıyor umut ışığı
yükseliyor dağ-taş-ova-bayır
şimdi görür gibiyiz gelmemiş geleceği
ve yükseldikçe umudumuz geleceğe inanacımız
özle bütünleşiyoruz
değiştireceğiz bu yazgımızı
kadercilikle kopardık bağlarımızı
alışmış gibi görünsekte acılara
bir şeyler var değişecek
kimbilir belkide acılardan başlanacak
bin yıllardır yaralıyım
ama yorgun değil diriyim
çok şeyler gördük yaşadık
henüz yaşamı bulamadık
tüm acılara tüm acımasızlıklara
tüm sömürgülere
ve tüm tarihin inadına karşı
yok edemediler silemediler bizi tarihin sayfalarında
alamadılar irademizi
ve artık irademizle bakıyoruz dünyaya
11,22,99-Leverkusen
Murat KaracubanKayıt Tarihi : 19.2.2007 16:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!