yalnızım, birazda dargın
yürüyorum adeta koşarcasına
göze hitap eden edasıyla boğuk ve puslu, yine her zamanki gibi İstanbul
umudun bekleyiş treninde bir sabah yolcusu gözüme çarpıyor
ufak tefek anılar canlanıyor zihnimde
papatya ve gül bahçelerinin kokusu burnuma ilişiyor
tıpkı tıpkı davetsiz bir misafir gibi, hafiften kapıyı aralıyor
ve yine hayallere dalıyorum
masmavi gökyüzü
tam tepemde bulutlar, uçsuz bucaksız kırlarda koşuyor ve eğleniyorum
sanki burada huzur var
ve aniden tutuşuyor kırların yemyeşil bahçeleri
derin bir of ve yine aynı gün
koşar adımlarla ilerliyorum
güneşten mahrum çocuksu bakışlarla
elveda ve yine elveda İstanbul.
Kayıt Tarihi : 17.8.2022 13:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!