Herşeyi Unutturan Bu Delice His

bugün sessiz ve izsiz
yüreğim, gözün dilini tuvallere
şiirlere, yazılara taşımakta
deniz ülkesinde hayallerim.

sessiz sedasız denize doğru
setler halinde inen yemyeşil
orman gözlerini indim
hülyalı uyukladığım
gönül bahçemde bana
tebessüm eden dünümü aradım.

kolay kolay bırakamam dedikçe
kalbimde kuduran kasırgaları
zapedemedim.....!
zamana inat unutup
sanki hiçbir şey olmamış gibi
kayıtsız kalamadım....!

haşmetli torosların
bereketli tepelerinde
yağmur damlalar ardında
gökkuşağın renginde saklı
eşarbını kokladım uzaklarda
dudağın isminde söyledikçe.

etrafım ıslak toprak
ve reçine kokmakta,
akşam güneşin son ışıkları
beni yıldızlarda yaldızlarken
delice bir saadet durmaksızın
dolup taştı
sarı dağ mimozanların
baygın kokuları arasında.

gözlerimden endişeli
müthiş sükûtu
ümitsiz ifadesini aldıkça
yanağımda süzülen yaşlar
kurşuni renge dönüştü odamda.

muti bir tavırla
titrek ışık saçan
mumların önüne geldim,
kavrulmuş ellerim
eski püskü, temiz bir havluyu
göğsüme bastırdı
sersem halde doğruldukça

aklımdan geçenleri
söylemeden çekinmedim
dünden bugüne ey bahtsız yâr..!
kaç kere canım palavralarınla
beni avuttun
sevgime mazhar sesini
yüzünü esirgedin....!

sen sevemezsin sevebilse
her yeni gün arar
aşka değer sevenin
adımını takip eder
hatrını sorardın ey zalim....!

yarı kısılmış gözlerim
özlemini tüter yine hatırladıkça
sanki bir kalp çarpışı kadar
kısa bir andı o geceler
ebruli gecelerde

mor çizgili güzel mi
güzel bir kelebek kanadında
soğuk şerbet içtim
ellerinde öğretmenim.

anlamadığım
insanın başını döndüren
herşeyi unutturan
bu delice his,
ihtiras, arzu dedikleri
bu muydu acaba.....?

Hasandağ'a bakarken/07.11.2008