Herşeyi Kendine Bıraktım Şiiri - Seyrani ...

Gelmeyecek biliyorum,
ve ben artık
kapıyı açık bırakmıyorum.
Rüzgâr girsin diye değil,
içimde esenle yetinmeyi
öğrendim.

Sesini unutmadım,
ama duymaya da
ihtiyacım kalmadı.
Kendi iç sesimi
ilk kez bu kadar
yüksek duyuyorum.

Eksik dedim hep,
oysa eksik sandığım şey
büyümemiş yanlarımmış.
Sende kalan parçalarımla
kendime yeni bir yer
kurdum.

Sevmenin illa
birlikte yaşamak olmadığını,
bazı sevgilerin
sessizce yaşayıp
yavaşça içe sindiğini
öğrendim.

Artık adını andığımda
sızlamıyor içim.
Bir zamanlar yandım,
şimdi o külden
bir çiçek büyütüyorum.
Kırılmadım,
biraz değiştim sadece.

Ve evet,
seni affetmek değil de
sana dair olanı içimde
dönüştürmekti mesele.
Senin bıraktığın yerde
kendime bir merhem oldum.

Eskiden adını taşıyan boşlukta
yalnızlık vardı, şimdiyse
bir duruluk…
Bazen susmak,
bir şeyleri gömmek değil,
yeniden filizlenmesini beklemektir.

Şimdi anlıyorum:
her tamamlanış
bir başkasına bağlı değil.
Kendime döndüm.
Ve o dönüşte,
sana benzeyen hiçbir şey aramadım.
S.GÖL