Herşeye Rağmen Asi İdi Asiye

Elim dikenli tel tutmak istersen
elim soğuk bir mapus koridoru
öksürük taşları adımlarından,yüreğine akislenen
dahası gitmen lazım
bu son...
Kalbimi çıkardım yerinden
göç yolunda bir şehir şimdi bu beden
rüzgarda durma,hemhenüz çok erken
yüzün buz olmadan gitmen lazım.
Şimdi durup dururken kirletme düşü
yüzün hem böyle daha ceset
hem böyle daha soğuk
bütün kemanlar,git diye firar ederken
gitmen lazım.
Hepsi hepsi elime değmiş bir elsin
bir parça hayal,bir öpüş zoraki sahiplenilen
kendi mezarının bekçisidir şimdi yüreğin
bu kadar mağrurken ve kadınken
karşımda
gitmen lazım.
Kendimi çıkardım pazara,üç şiir helalinden
ve sıcacık bir gülüşle iğfal edilen
ne namuslu yanımdır artık yüreğim
ne efendisiyim kendi esaretimin
küfür zincirlerimi kırmadan
gitmen lazım.
Gök ve yer aşkına,rakıya vurmuşum
liman ışığı olmuşum,geçmişim
karşı yakasına aşkın
şimdi neylesin düşmüş kale,esirimsin artık
vurmadan kelleni gitmen lazım.
Seni yıldız kılıp göğe ayan ve ısınan
titrek kalbinin sıcaklığıyla
sonra bir heykel gibi dikilip
alnına
Süslü sözlerden cehennem kusarken
gitmem lazım
sevdayla...