Her şey geçer zamanla,
Gözyaşlarında biter, umutlarında gider.
Gidenin geri dönmeyeceğini de kabullenirsin.
Merak etme!
Acı çekmeyi de öğrenirsin zamanla…
Yıldızlardan dilek dilerken utanmayı da öğrenirsin.
Sevdiğini başkalarıyla gördüğünde; kabullenmeyi.
Ağlarken gözyaşlarını silmeyende olur.
Yalnız kalmayı da öğrenirsin zamanla.
Kim bilir bir umut saklarsın içinde,
Kimseler girmez, giremez yüreğine,
Herkesi ona benzetir,
Herkesten kaçmayı seversin.
Korkma..!
Gün gelir, sevilmemeye de alışırsın zamanla..!
Gözlerin demir atsada hatıralara,
Anılara selam vermek zor gelir.
Hıçkırıklarının sesini keserken boğulursun.
Çocukluğun düğümlendiğinde boğazına,
Büyüdüğünü zamanla öğrenirsin..!
Herkes yabancı gelir sana,
Herkes bir sen etmez bazen,
Bazen bir sen herkes etmez, kabullenmezsin.
Kabullenmeler gelir günün birinde,
Onun başkasıyla uyuduğunu kabullendiğin gibi.
Kabullenmeyi de öğrenirsin zamanla…
Kayıt Tarihi : 18.2.2007 14:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!