Herkesteki Hiçkimse Şiiri - Kağan İşçen

gece kazandı
kendi ağırlığımda eziliyorum

ölümden korkum yok
daha iyi görüyorum
gözlerimi kapayarak
içimdeki gözlerini

güveniydin uzağın
yol yorgunluğuma

o
tanrının bana emaneti
ben
onun yalnızlığa emanetiyim
yalnızlık yeniden tanrıya emanet

gökyüzü ağladı
yeryüzü yaralandı
çok görmüyorum gidişini

herkes sevdiğini sandı
hiçkimse sevilmeyi bilmedi
sen sandın
ben bilmedim
herkesteki sevgi
hiçkimsede sevilmedi