Herkesin Yolu Düşer Bir Gün Dağlara

Herkesin yolu düşer bir gün dağlara
Vakit geç ve öyle acımasızdır
Karanlık pusu kurar kapında
Ne bir dost gülümseyişi
Ne eski bir şarkı radyoda
Vaktidir artık en aciz korkularınla yüzleşmenin
Artık bu ölüme kafa tutuşun anıdır

Herkesin yolu bir gün düşer dağlara
Her nerede olursa olsun,
O dağlar ki satmazlar dost bildiklerini
Ve sırrını vermez hiç kimselere
Yeter ki satma sevdanı sen namussuza
Yeter ki eğilmesin başın zalimin önünde

Unutma gönlüm
Zaman öyle bir nehirdir ki
Yağmur suları gibi akar dağ başlarından
Ulaştırır bizi o çok sevdiğimiz maviye...