Herkese Seni Söylerim

Nedir gökyüzünün küle çalan bu rengi
Nedir sabahtan beri yağmurlarla inip
ayaklarımı zorla yollara çeken bu ezgi
Bu serinlik
bu gittikçe sıkıştıran
üstüme üstüme gelen insan seli
Nedir, hiç durmadan gözümde
bir kırptığımda yok olan
bir kırptığımda ışıyan

Kalbimi zorladığımda
önümde beliren bir mahsun karaltı
Kulaklarımı yırtarcasına açtığımda
duyduğum o sararmış fısıltı
Duvarın ötesine meraklandığımda
arkasında, çürümüş yaprakların yatağında
hep üstümü örtmeye çalışan bir sancı

Ne geceye söylerim
ne güneşe
Ben seni bilir
sana seni söylerim
Yok olduğunda ya da ışıdığında
karaltı olduğunda ya da fısıltı
kalbimi yırtar
çürümüş yapraklara ben yine seni söylerim