Herkes yerine Şiiri - Nurettin Kurtuluş

Çürük bir bastona dayanmış bekliyoruz
Sefalet diz boyu
Haramiler ele geçirmiş sokak başlarını
Arabesk dökülüyor katran karası dinliyoruz
Aynalar bizi söyler bize baktıkça
Ellerde birer kalem
Bir oramızı bir buramızı çiziyor
Çehre değiştiriyoruz
Koltuğumuzun altında kısa bir değnek
Karanlığın koynunda yaşıyoruz
Usanmadık eskiye sığınmaktan
Unutulmuş mezarları anıyoruz
Yangın bacalarımızı sarmış sarmalamış
Söndürecek el oğlunu gözlüyoruz
Kimi oturmuş hu çekiyor
Kimi kurtlara özenmiş durmadan soluyor
Ağlar kentler ve köyler
Üzüm ve incir kurumuş bir deri bir kemik
Rüzgâr şaşırmış yolunu soruyor
Fındık kabuğunu patlatmış dökülmüş yollara
Şimşekler çakıyor kendini vuruyor
Zeytin taneleri ağacına asılı iki gözü iki çeşme
Tütün yaprakları duman olmuş
Pancar koca gövdesiyle yatağında beklerken
Topraktan son dua sesleri yükseliyor
Meydanlarda
İşinden olmuş tekstil işçileri
Fabrikaları peşkeş çekilmiş analar babalar
Gençler umarsız dolanıp duruyor
Diplomanın adı kalmış
Çerçevelenmiş duvarları dolduruyor
İşgal edilmiş bu diyarlar
Daha ne bekliyorsun
Herkes yerine
Yeldirmeni al başından tut rüzgâra karşı
Merhabanı ver yıldızlara marabalar
Harmandalı çek harmanlarında
Sıcak türkülerinle çık senin bu yollar
Şafak söküyor gülüyor dağlar
Neredesin payidar…