Herkes Miş Gibi Şiiri - Recep Altın

rüzgarların kayalarından savrulan
envai özlemlerle
akşam havuzlarında
bulamamışlığın hüznüyle
şaşkınlık içinde ve yanık ellerle
cam kırığı gözlerimden
ağır damlalar sarkarken yere
düştüm kalkıp yeniden bin kere

boşluklar artık benim için yeterli değil
doluluklardan öteye gidemem çünkü
her gün düzenli emeğini ineğin getiren sütçü
damda güz yaprağı gibi
aylak aylak savrulan kedi
sen de anlamadın beni
ya da bendeki seni

her şey doğal bir karmaşa içindeyken
ayıklıyorum balığın kılçığını
pirincin taşını
ama halen eleştiriyoruz
insanların gözünü kaşını
özden geçmişiz de çoktan
kimsenin haberi yok
ya da herkes miş gibi…

(Ankara, 1999)