Herkes kendi zaviyesinden saçmalıyordu. ...

Atila Yalçınkaya
1221

ŞİİR


26

TAKİPÇİ

Herkes kendi zaviyesinden saçmalıyordu.

Kimi şuyum
Kimi buyum diyordu,
Bal ile kaymağı eller yiyordu.
Ve yıllar geçiyordu.
Depreşirken asabiyet, şaha kalkıyordu unsuriyet

Tamamını Oku

Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta