Herkes Kendi Başına Düşen Yagmuru Bilir

Çoğu yürekler, başka baharı bilmezler,
Saçlarına buruk bir yağmur tanesi,
Kinden başı vuruk bir yağmur tanesi,
Herkes bilir yağmuru,
Ama baharı bilmezler.

Büyür ki topraklar;
Çoraklıga, korkusuzluga, hep bendim demeye,
Öylesine büyür ki,
Bir doğum sancısı baharı beklemeye,
Sen sussuzsan,
Çeşmenin ucu, senin dilinin başıysa
Acılar hep olmamak içinse,
Mutluluk olmuşsa,
Kışta dikilmemişsen,
Açamazsın baharda!

Çünkü sen;
Yalancı rüzgârların hep kol gezdiği bir yerde,
Bir yağmur tanesini bilir,
Unutursun bir yağmur tanesini.
Senin baharındır,
Başına düşen.
Savrulur da duyamazsın!
Gönüllerin çoraklıgını, korkusuzlugunu, sesini.