Sana şiir bile yazılmıyordu...
Neden diyeceksin?
Çünkü sende herkes gibiydin...
Ama ben yazdım;
Gökyüzü karardığında, umutlar tükendiğinde dahi ben sana aşktan şiirler yazıyordum.
Öfke kusarken sen, ben yüzündeki papatyaları sayıyordum.
Sen vefa ve sadakati gömerken ben yolunda ölmeyi düşlüyordum.
Ah! Yar olmak varken bende, yara oldun hayatımın her zerresinde...
Kayıt Tarihi : 24.9.2025 19:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!