Herkes Bir Şey Umuyor Şiiri - Nevzat Dağlı

Devir soygun devridir, çalanlar baş tacımız,
Hırsız yakalanırsa, odur büyük acımız.
İmam, hoca tezgâhta, rüşvet yiyor hacımız;
Minareyi çalanlar beraberce gömüyor,
Ganimet bol olunca herkes bir şey umuyor.

Soyanlar becerikli, havuzlarda soyuyor,
Soyduğunun üstelik bir yerine koyuyor.
Yandaş medya olanı tozpembeye boyuyor;
Eli uzun olanlar yukarlardan damıyor,
Ganimet bol olunca herkes bir şey umuyor.

‘Soyarsa beni soyar, sana ne be’ diyen var,
Rezillik arşa çıktı, ne gören ne duyan var.
Dökülen parsalardan elbet birkaç doyan var;
Hırsıza biat eden çalmaya göz yumuyor,
Ganimet bol olunca herkes bir şey umuyor.

Milyonlar istiflenmiş kasalar, kutularda,
Cebi dolu elbise alan var kuytularda.
Oğul, damat, bacanak dizilmiş ardı arda;
Yapışmış bir yerlere sülük gibi emiyor,
Ganimet bol olunca herkes bir şey umuyor.

Paralel bir yapı var, bekçi kim, hırsız nerde?
Adalet şaşırıyor, kaldı tam orta yerde.
Halk olanı görmüyor, gözüne indi perde;
‘Yolsuzluk yapan varsa, çeksin ceza’ demiyor,
Ganimet bol olunca herkes bir şey umuyor.

Yeğenleri kolluyor eli uzun dayılar,
Rantı paylaştırıyor, milyon milyon sayılar.
Yağma Hasan böreği mera, orman, kıyılar;
Yiyiciler sofraya arsız arsız çömüyor,
Ganimet bol olunca herkes bir şey umuyor.

Harama fetva veren din alimi hoca var,
Eşini muktedirden sakınmayan koca var.
Utandım diyemedim, daha rezil nice var;
Bunlar günâhtan korkup zemzem ile çimiyor,
Ganimet bol olunca herkes bir şey umuyor.

Nevzat topa tutuyor hırsızın kalesini,
Hedefine alıyor en yüksek kulesini.
Lakin onlar biliyor bu işin hilesini;
Nerden gedik açılsa orasını yamıyor,
Ganimet bol olunca herkes bir şey umuyor.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat