Herhangi Biriyim Şiiri - Derin Akkurt

Dalgaların iniş çıkışına kapılıp
sürüklenen tomruklar gibiyim.
Duygularını yelkensiz bir tekneye bırakmış,
halatı boynuna geçirmiş biriyim.
Nehrin her kıvrımında
ıslık çalan solgun kavak sıraları...
Sonsuzluğun içinde hayallerim...
İki ayrı kalemden çıkmış şiirlerim.
Ben tanıdığın herhangi biriyim.

Yaklaştığım ölüm ülkesinde korkuluklar...
Kuş cıvıltılarını parçalayan ayaz
ve suya eğilmiş, yorgun düşmüş ağaçlar...
Gölgeler uzuyor, ulaşamıyorum sana.
Ahşap bir merdiven kadar
ince bir şeyin gölgesi bile yok ufukta.

Lamba gazı ve tütün kokusu...
Abartıyorum!
Kımız içip kendimden geçiyorum.
Zorluyor sesimi esrimiş ses tellerim.
Kısık bir fısıltı son nefesim...
Hana olan borcumu kapatmadan giderim.
Neşe krizlerinden sonra suskunluğum...
Ben toprağa gömdüğün herhangi biriyim.

Açık bir kapının menteşelerinde asılı kalbim.
Fırtınan düzensiz.
Gözlerinin gölgesini hangi kepenklere bıraktın?
Unuttun mu kendini?
Kaygan yollardan topla artık ayak izlerini!
Fırtınada eğilip bükülen bu ağaç gövdesi kimin?
Söylesene!
Dönme sırtını!

Islak karanlıklar sarıyor beni.
Görmüyor musun? Hatırla bizi!
Di'li geçmiş zamanda çok özeldik...
Ne güzeldik biz...
Şimdi gri ve beyazın ortasında
bir siyah boşluğuyum.
Sen boşluğun sağında bir ova
solunda bir otlaksın...
Sen yüreğimde yanık bir bozlaksın!

Aşk mı?
Ağlamak mı?
Acıya dayanmaksın!
Kırlangıçların kanadına gizlenmiş
sıcak ülkelerin özlemisin.
Gagasında taşıdığı çalılar
ve büyülü çamursun.
Mahirsin...
Sıcak bir sığınak,
korunaklı bir kalesin.
Peki ben kimim?
Kimim?
Doğru ya!
Bir an unutmuştum!
Özür dilerim!
Ben sokağından geçen herhangi biriyim...