bulutların hükmüyle yetişti imdadımıza
elleri hayat sütüyle güleç yüzlü ağaçlar...
tatlı pazarlar söyledim içimdeki tanrıçaya
birebir umarsız çay saatleri
yürümeye hevesli bebeler gibi bekliyorum
savaşların ve gözlerin bitmesini...
bahçeli bir öyküydü
aramızda yalanca
bir pembe senfoni
sokağa bir adımlıkta
öyle bir soluktu ki
çıkmamacasına daldıktı
o yaşam okyanusuna...
"çocukları önde
kendi arkada
görünmez bir ip mi var
aralarında? ...
ayakları sürüse de eğri büğrü bedenini
mutluluğu en önde..."
Kayıt Tarihi : 6.12.2016 17:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!