Hercai / Metruk Şiiri - Ümit Rona

Bir yürek büyüttüm
Aşkların imkansıza düşmüşünden
Bir ayrılık topladım dikenli bahçelerden
Bir ağlamak doğurdum
Lüzumsuz gülmelerden
Çirkin kahkahalardan
Bir yangın yeşerttim özlemek denen sancılardan Yine de hercaiyim
Yine de öpmeye durmuş hayatı
Bir karanlık kucakladım
Aydınlığın kaybolduğu kuytulardan
Bir saklambaç oyunu kurdum
Hep sobelendiğim köşelerdeki şaşkın endişelerden Bir macun gibi
Sürdüm tenine gözlerimi
Pürüzsüz yüzündeki gamzelerln cennetinden
Yine de hercaiyim
Yine de öpmeye durmuş hayatı

Madem öyle
Mademki gülmeler zarflara saklanmış Kapatılmış ağızları öptüğün kapak hizalarından Mademki posta kutularına yollanmış
Mademki bir bekleyeni varmış o gülmelerin Ben bir avuntu büyüttüm kendimi hiç ettiğim Yalancı baharın elindeki tutsaklığımdan
Yine de hercaiyim
Yine de öpmeye durmuş hayatı