Üzülünce sol gözünden akardı önce yaş
İnanmazdı marsias ama ben ağlardım
Üzüldüğün her neyse ona değil de pek
Üzülüyor oluşuna üzülürdük biz hep
Ben,apollon ve marsias.
Baktım gözlerine değiyor bir ülkenin kederi
kendi yüzünde kendini arayan bir yabancısın
tam sabah olacak derken birden ay doğuyor
Frigyada bir sazlığa gözlerin benziyor.
Büyülü kurbağalar ziplamıyor kulaklarında
İşlenmemiş altın bir testi kırılmıyor dudaklarında
sönmüş yıldızlar parlar geceleyin
frigyada bir sazlıkta.
Şehvetli sevişmelerin ardından
sabunlu yastık hoşluğuna karışan tenim
ve tenime sinmiş kar kokusu
kar kokusunu severim.
yeksağanlığa ve doruklara
hapsedilmiş tenim.
tebessümler biriktirmişim menekşeli
ve menekşesiz bütün kadınlardan.
damıtılmış acılar var göğüs kafesimden içeri akan
unutulmuş acılar sarhoşluğumdan.
birisi sarhoşluğumu fırsat bilip
içimdeki öfkeyi çekip ayırmış avuntulardan.
Şimdi uzaklardan seni izliyorum,
gözlerindeki tenhalığı kaybetmiş oluşunu
"seven bahtiyar olmaz" diyordu bir türküde
Hala ağlıyorsun ama bir damla gözyaşı dahi kalmamış sol gözünde
şimdi çalıp söyletme bana adını
bir türkülük ömür bile kalmadı adında
hala ağlıyorsun ama sen yoksun o gözyaşlarında.
Ağlamasan kıyamet kopacak sanki!
Joan of Arci
Kraliçe Boouddica
Nene hatun ve İtalyan kadın gerillalar
çünkü yirmi üç yıl beslendiler senin gözyaşlarınla.
Sen ağlarken tanrı bizi yarattı
beni,apollonu ve marsiası
seni,göğü ve menekşeleri.
sen ağlamayınca
yedi çiçek yedi baştan kuruyor dünyada
gül melteme savrulmuyor sabah yelleri esmiyor
yağmur damlaları değmiyor toprağa.
terbiyesiz bir gürültü içinde büyüdükçe büyüyor dünyanın terbiye edilmiş sessziliği.
sen ağlamayınca yıldızlar parlamıyor
frigyada hiç bir sazlıkta.
Unutulmuş sokakların eski evleri gibi gözlerin
kendi kaderine mahkum edilmiş bir halk gibi
prometeus gibi.
yorgun,manipüle edilmiş ve biraz mavi.
ben günahlar sırtlayıp omzuma, savaşırdım onlarla.
onlara anlatırdım korku olduğunu damarlarımızdaki eroinin.
siyahın ışığına ket vurulmuş bir beyaz olduğunu.
seni kaçıramam o gözlerindeki kalabalıktan
şimdi ya aklımı kaçırırım ya da gözlerimi gözlerinden.
bir kavgaya tutuşurum kendimle yumruk yumruğa
ya da kendimi avuturum sevdiğim şarkıların sözlerinden
"sen acırken bana hiç bir günahımdan korkmam."
ne de olsa bir gün
dünyada aşkın anlamının
mor menekşeler olduğu anlaşılacak.
ve o zaman menekşe tarlalarına koşan tüm aşıklar
senin sol gözünden düşen o bir damla yaşı heyecanla kapışacak.
"pişman desen değilim,bir harmanım bu akşam"
hadi kal sağlıcaklan..
Kayıt Tarihi : 22.1.2022 23:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!