Bugün erken çıktım evden,
Gün daha doğmamıştı,
Daha ilk adımımda köşe başında,
Hayalinle karşılaştım.
Aldırmadım,
Görmezden geldim,
Yürüdüm,
Ama ben yürüdükçe,
Peşimden geldin sanki
Kaldırımlarda ayak seslerini duydum,
Ardıma bile bakmadım.
Koşmaya başladım sonra,
Kaçtım senden,
Nerede bir sokak görsem,
Attım kendimi oraya,
Neredeyim diye bilmeden,
Koştum öylesine,
Bir ağacın altında durdum.
Baktım,
Baktım,
O ağaç,
Evet, o ağaç işte.
Gövdesinde adımızın kazındığı,
Gölgesinde doya doya sarıldığımız,
Aşkımızın şahidi o ağaç,
Gözlerimden yaş süzüldü önce,
Ve sonra,
Bir de yağmur başlamaz mı?
Yıkıldım o an.
Şarkımız geldi aklıma,
“Bırakıp gidersem seni, yağmurlar canımı alsın”
Diye birlikte söylerdik hani.
Islandım o yağmurun altında,
Ağlayarak,
Ve de Şarkımızı söyleyerek…
Yakalandım yine anılara,
Hatıralar beni boğdu,
Ve sonunda anladım ki,
Bu şehirde her yer,
Seninle dolu…
EKİM 2006 / ADANA
“Bırakıp gidersem seni, yağmurlar canımı alsın” (İntizar - Alıntıdır)
Ersin KayışlıKayıt Tarihi : 30.11.2006 21:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Oldukça da anlamlı.
Tebriklerimle...
Timur İlikan
TÜM YORUMLAR (4)