Her yerde sen varsın,
İşte o karşı masada oturan sensin..
Bana gülümseyen bu yüz
Senin değilmi?
Sensin işte uzaktan
Mahsun ve buruk bakan bana.
Yanımdan hızla geçen sen,
Koridorda karşıma çıkan hep sensin.
Otobüs duraklarında
Güneşe sırtını dönmüş,
Sen oturuyorsun işte.
Saçların yine öyle güzel
Dökülmüş omuzlarına...
Birden bana dönüp,
El sallıyorsun yavaştan.
Yüzünde garip bir sorgu ifadesi var.
Sonra aniden bitiyor herşey,
Kararıyor etrafım,
Gidiveriyorsun gözlerimin önünden.
Sensizlik çöküyor iyice omuzlarıma...
Kahrımdan ölüyorum..
Kayıt Tarihi : 3.10.2005 17:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!