HER YER TOZ DUMAN Her yer toz duman belleğimde Sanki eski zamanların durmuş saatleri gibi Anılar., Yollarsa belli belirsiz, Uçurumlarda hemen ötede. Bir çocuk koşuyor tozlu yollarda Umudu kaçırmak istemez gibi. Elinde bir oyuncak araba pabucu yırtık, Gözleri pırıl pırıl. Lakin hayatı sağlıklı algılayamayan, Her yer toz duman belleğimde Sanki atılacak bir giysi gibi bütün anılar Artık yeni bir deyişim yaşamak isteyen yok O çocuk koşarken büyüyor Uçurumlardan atlayarak Yılmadadan yorulmadan. Birde talihin körü olmasa Bunca azme rağmen, Zaman kaçmasa İnsan birde yıkık hatıralarda kaybolmasa Her yer toz duman belleğimde Anılar bir sinama şeridi oluyor gözlerimde Çocuksa koşnaya devam ediyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta