Aslında her yaşam ayrı bir öyküdür...
Yaşamımızın bir devresinde, yıkılıp yerle bir edilmeye çalışılan onurumuz, belki de, başımıza buyruk ve soluksuz yaşantımızın, bize biçtiği hüzün gömleğidir...
Umursuzca ve asi yaşarken hayatı, birdenbire ayağımız tökezler, uçurumun dibinde buluruz kendimizi. Artık bundan sonraki yaşam, dibe vuruştan, kurtulma çabalarıdır. Kimimiz kolay tırmanır, kimimiz her tırmanışta tekrar dibe vurur, bir türlü kurtulamaz, içine düştüğü onur savaşından. Yalnızlığa yolculuktur artık, bundan sonraki geri kalan zaman...
Dış dünyaya kapatırız kendimizi, küseriz, meydan okuduğumuz hayata. Ağlarız hep kuytularda. Nefes alışlarımız bile zorlar bizi, kabul görmez bir türlü, bu ayrılık yüreğimizde. Cebelleşiriz, bitmiş bir aşkın tozu dumanı içerisinde...
Bu halk içinde bize gülen var.
Ko gülen gülsün, Hak bizim olsun,
Gaafil ne bilsin,Hakk'ı seven var.
