Her Yalan Kendi Devrinde Hüküm Sürer

Bu basma kalıp kurallar,
Bu sarılmalar, öpücükler
Yakınmalar
Ve yakılmalar hepsi aynı...

Her şey bi sonrakinin devamı niteliğinde;
Ya da bir öncekini
Tamamlamaya çalışan...
Kimin hikayesini sürdürüyoruz,
Neye hükmetmeye çabalıyoruz,

Aynı sevişmeyi
Farklı tenlerde deneyerek
Ne yapmak ilmindeyiz?

Başka başka uzuvlara
Peşkeş çekerken cinsel kimliğimizi;
Erkek ya da kadın,
Bu işi parayla yapanlardan
Ki çoğu çaresizliktendir

Daha mı üstün sayılıyoruz
Zevk ve kişisel tercihler girince işin içine?

Teneffüs ettiğimiz havadan,
Musluklarımızdan akan suya kadar,
Asgari hasarla devraldığımız insanlığımıza kadar...
Her şeyi süratle tüketirken
Ne kaldı ki çocuklarımıza verecek?

Fahişe ruhlu bir babanın
Otel odası maceralarını saymazsak! ..

Ne kaldı alaca benliğimizden,
Cife sevişmelerimizden,
Kişisel dolandırıcılığımızdan başka,
Ne kaldı?

Hasta ruhlarımızdan başka;
Ne?

Her şey bir diğerinin devamı,
Her yalan kendi devrinde hüküm sürer
Peki, ya perde kapandıktan sonra?

22 Şubat 2005 / 13:26
İstanbul / Bakırköy