Anımsardım bizim yalnızlığımızı bir gecede,
Sen vaktinde.
Kalbinden mahrum, sevgine mahkûm kalışımla.
Sende bir yer edindim her yere uzak, aşk adresin tam ortasında, hüsranlarımla.
Dayandı kapıma, kalbime yakışmayacak hüzünler, bir telgraf yazısıyla.
Sırasıyla okundu kaybettiklerim. En acısı da sen dediklerimdi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta