Her Son Baharda. Şiiri - Şeref Köşker

Her son baharda içimi
Bir hüzün kaplar
Yerlere döküldükçe
Tek tek sarı yapraklar

Ölümü hatırlatır bana
Yerlere düşen yapraklar
Nice sevdiklerimi aldı
Kara topraklar

Şeref tüm acılarını
İçinde saklar
Yerlere döküldükçe tek tek
Sarı yapraklar

Bana göre temsilen
Her yaprak bir insan
Her ağaç bir aile ve
Ağaçlar dost ve akraba

Doğmak ne kadar sevindiriciyse
Ölmekte o kadar çok acı verici

Vakti gelince gidiyor
Her canlı bir yolcu
Ne bir dakika sonra
Ne bir dakika önce

Elden bir şey gelmez
Erteleyemez kimse ölümü
Zira her İnsan acizdir
Fanidir ve de ölümlü

Sırası gelen gidiyor
Geriye bahanesi kalıyor
Ne mutlu gidene bıkabildiyse
Hoş bir seda en güzel miras

Ancak
Ateş düştüğü yeri yakar
Geride kalan sadece bakar.