Her şey zıddıyla kaim Şiiri - İlyas Kaplan

atılan her adım bazen
provası yapılmamış bir zamana çıkar
dipsiz uçurumlara dönüşür
bugünleri yaşamayı bana babam öğretti

çocukluktan kalma saatlerde
en çok saklambaç oynarmışım
iki duvar arasında sıkışmış
sobelenmeye amade bir körebe
silip götürürdü uğruna yaşadığımız her şeyi
sevdiklerimizi çocukluk arkadaşlarımızı bir bir
bir kez sobelenme
yeter ki

ardımda salınırdı nazlı suların çağıltısı
sonbaharın sarılığı dolardı eylül yaralı kalbime
rüzgarlı havalarda yüreğime
yaprak dökümleri yaşarken
nice beyaz ümitlere tutsak
eylül olma
yeter ki

sezemiyorsan maverayı
masivadan bir şarkı söyle
içinden uzak iklimlere trenler gitsin
hiç bitmeyen yalnızlıkları taşısın
kaf dağının eteklerine
götürsün leyalinin ağıtlarını
masal olma
yeterki

her şey zıddıyla kaim
karanlık olmasa aydınlık
zıtların birbirine temasına benzer
yanlışın bittiği yerde başlayan doğru
doğrunun bittiği yerde ben
cehennem cennet gibi
sırat olma
yeter ki

redfer