Her şey yerli yerinde Şiiri - Hüseyin Er ...

Her Şey Yerli Yerinde

Her şey yerli yerinde şimdi
O eski plak hâlâ çalıyor
Çatlak sesleriyle
Her notasında geçmişin bir gölgesi saklı

Aşk, o melodide gizlenmiş bir hayal gibi
Dokunulmamış ama hâlâ hissedilen
Bir elin sıcaklığı kadar yakın
Bir nefes kadar uzak

Ayrılık, sararmış bir sayfanın kıyısında duruyor
Kelimeler birbirine sıkışmış
Bazıları okunmamış
Bazıları hâlâ kalbimde yankılanıyor

Her satırda bir özlem
Her boşlukta bir suskunluk
Sen ise geçmişte
Zamana bırakılmış bir iz gibi
Sessiz ama hep orada
Gölgen gibi peşimde dolaşan

Penceremin önünde bir saksı bekliyor rüzgârı
Toprağı hâlâ senin dokunuşunu hatırlıyor
Yaprakları hâlâ eski melodilere titriyor
Ben ise hâlâ susmayı öğrendim
Ama kalbim sessiz değil
Her çarpıntıda adını arıyor
Her durakta seni hatırlıyor
Her nefeste bir “keşke” bırakıyor

Bir fotoğraf eğri duruyor duvarda
Çerçevesi paslı
Camı buğulu
Ama yüzündeki gülümseme hâlâ tanıdık
Sanki zaman durmuş gibi bakıyor bana
Ama gerçek sen değilsin
Hikâyelerde
Rüyalarda yaşıyorsun artık
Bazen geceleri uyandığımda
Bir anlığına gerçek sandığım o anlar
Ama sen değilsin

Kahve kokusu yayılıyor mutfağa
İki fincan hâlâ rafta duruyor
Biri senin
Biri benim
Bazen bakıyorum onlara
Ve kendi kendime soruyorum
“Kim içecek bu kahveyi artık?”
Birine dokunmuyorum
Çünkü bazı eksikler tamamlanmaz
Bazı sessizlikler söze dönüşmez

Geceleri yıldızları saymıyorum artık
Her biri bir ihtimaldi
Ve ben hepsini senin gidişinde kaybettim
Ama hâlâ gökyüzüne bakıyorum bazen
Belki sen de aynı anda bakarsın diye
Belki aynı yıldızın altındayız
Ama mesafe sadece gözlerle ölçülmez
Bazen bir rüzgâr
Bir ışık kırıntısı
Hatırlatıyor bana seni

Her şey yerli yerinde
Aşk şarkılarda
Ayrılık şiirlerde
Sen ise geçmişte…
Hüseyin Erdinç