Ey aşk ile dillerden dökülen kutsal sözler!
Hani sizler en fazla övgü hak edendiniz?
Siz, ey kalp sancısıyla ağlayıp duran gözler!
Bu sevda meydanından sessizce gidendiniz?
Ey hasret yangınında küle dönmüş şiirler!
Hani siz aynı aşkla kalbe dolacaktınız?
Ey ayrı yağmurlarda beslenen kör nehirler!
Hani aynı deryada damla olacaktınız?
Siz, ey şaşkın teknenin kırılmış kürekleri,
Hani siz vuslat için suyu dövecektiniz?
Firuze akşamının yorulmuş yürekleri,
Hani birbirinizi aşkla sevecektiniz?
Hani zamana karşı sönmeyecek közdünüz?
Ne oldu da seven kalp nefreti kustu birden.
Hani siz aşk adına söylenecek sözdünüz?
Ne oldu ses kesildi, zılgıtlar sustu birden.
Yeni gün, yeni sabah, her şey umuda yakın!
Yıldız bile kendini güneş sanmak istiyor.
Dilden düşene değil, kalbin atışa bakın!
Belki de sönen ateş tekrar yanmak istiyor.
İbrahim Coşar
Kayıt Tarihi : 11.3.2018 10:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!