Her şey ‘’Sakalı-Şerif’’te gizli

Bir gün gül suyu içerlerken
İmam-ı Azam ile bir müridi
Mürid soruyu sordu aklına gelen
Neden saklıyoruz?
Yüzyıllardır, bu sakalı şerif-i

İmam-ı Azam irkildi birden
Bilgisizlik yakışmaz müride karşı
Riske atar geleceğini, gerçeği söylerse
Bir yıldız gibi parladı, İmam’ın bakışı
İnandı müridin kendinden önce öleceğine.

Yüzlerce metre yakında
Kimse olmamasına rağmen
Eğilip müridin kulağına
Kendi de ateşiyle terlerken
Dedi: Başka kimseye söyleme ha...

Mürit toparlandı dizleri üstüne
‘’Emriniz olur efendim’’! diyen başı
gömüldü omuzları içine,
her biri sessiz, sanki iki mezar taşı
müridin kulağı uzandı İmam’ın çenesine.

Bilim hızla ilerliyor gün geçtikçe
Ulaşılacak DNA testiyle sakalın sahibine
O sahip ki, yeniden hayata dönecek
Bilimin ilerlemsiyle, Klanlama yöntemiyle
Hem de aynı insandan binlerce...

İşte bu yüzden, gösterilen itina ‘’sakalı şerif-e’’
İçgüdüsel bir sonsuzluk isteği,
Şimşek gibi dolaştı her iki beyinde de
‘’Sakal kendi sakalıyla değiştirilmeli...’’
Ve böylece garati etmeli yeniden dirilişi.

Bir sakal var ortada yüzyıllardır korunan
Bir kıl, ama kimbilir hangi imamın ki?
Kim galip çıkacak sonunda, bu soğuk savaştan?
Gizlice buluşturdukları ilimle bilimi
Sonsuzluk umududur, bir yerde barıştıran...