Her Şey Gözlerinle Başladı Şiiri - Güven ...

ne zaman bir şey dileyecek olsam
bir yıldız kayardı,
mırıldandığım her melodi
mutlak sevda kokardı.
aldığım her nefeste içime sevgin dolar,
yağmurlu günlerde yüreğime gözlerin çakardı.

gözlerin ki
takılsın diye gözlerime,
ne değerler adamıştım
tek dostum gecelere.

gözlerin anlamlarıma bakışlar yüklerdi,
o anlamlar
en yüce değerlerden daha ötelere
gözlerinle giderdi,
her şey gözlerinle başlar,
gözlerinli hiçbirşey bitmezdi.
ne oldu gözlerine...

hangi lanet günden beridir
gözlerin anlamlarımı terk etti.
bakışlarında gözlerin yok,
-anlamlarımda hiç-

hayatı ve sevdayı değerli kılan ne varsa
gözlerinsizliğimin yasındadır...

-ve tek bir anına adanan değerler
kurtarabilmek için kellelerini
kutsallıkların anlamsızlığından güç alan
inançların kör bıçağından,
gökten inecek bir meleğin
getireceği koça bel bağlamışlardır şimdi-

oysa ki benim sevdabilirliğimden başka
hiç bir dayanağı olmayan kutsallığım
asla peygamberliğimin onanmasına yetmeyecek,
işte bu yüzdendir ki
o taşaklı koç hiç inmeyecek,
o değerler ayaklar altında çıkıp
bir daha yükselmeyecek,
gözlerin,
gözlerin anlamlarıma bakışlar yüklemeyecek.

kutsallığı sevdalardan onaylı
güzel insanların
bu ve buna benzer öyküleri
hep mutlu sonsuz kalacak.
bunun tek sebebi
anlamlarımı bakışsız bırakan gözlerin olacak.

ve nice yeni sevdalıların düşlerinde
çok bilmiş bir ak sakallı dede
bu öyküyü takiben
en ukala sesiyle
-bir büyük sevda hikayesi daha
gözlerle başladı,
gözlerin bittiği yerde bitti-
diyecek;

ne oldu gözlerine...