Her Şey Değişti Anne Şiiri - Celal Bahar

Evet, her şey değişti anne, neden diye mi soruyorsun...
Çünkü kimseler kıymet bilmez oldu, biz demeyi unuttu.
Senin zamanın gibi etraf sevgi kokmuyor.
Çiçekler sokakları süslemiyor.
Yeşil sadece resimlerde kaldı, siyah tüm yürekleri kapladı.
Aç kalınca kapını çalan, hasta olunca halini soran kalmadı.
Her şey değişti anne, artık anneler bile anne gibi kokmuyor.
Bir çocuklar kaldı tertemiz, kirlenmemiş...
Onların gücü ise dünyayı temizlemeye yetmiyor.
Değişti anne her şey değişti, saymakla bitmiyor...

Ben dahi o bildiğin, yavrum dediğin kişi değilim.
Büyüdüm anne ve büyüdükçe kirlendim.
Ne yapsam da beyazım gitti karaya bulandım.
Gül kokulum derdin ya, artık gül kokmuyorum.
Kalp kırmaktan çok korkardım, artık korkmuyorum.
Aile büyüklerini hep yoklardım, artık yoklamıyorum.
En acısı da, neden böyle oldum diye umursamıyorum.
Değiştim anne maalesef bende değiştim.
Güya çağdaş oldum, biraz daha geliştim.
Diyorlar ki; sözüm ona modernleştim...

Senden sonra hiçbir şey eskisi gibi değil anne
Salondaki tüm çiçekler kuruyup soldular.
Bahçedeki kuşlar desen, küsüp göçtüler.
Bakkal yok mesela semtimizde, kapattılar.
Kalaycıyı çok severdin ya, bakır tası bile kaldırdılar.
Derenin suyu çekildi, yerine yol yaptılar.
Yemyeşil bahçemiz desen, taş bina için sattılar.
Görsen dayanamazdın anne, eskiyi çok ama çok arattılar.
Sorsan bu zamanda dut ağacını bilen yok,
Çık şöyle dışarı, meyveyi dalında gören yok.
Her şey turfanda, her şey manavda…
Yaşasan ne çıkardı ki böyle bir zamanda...
Değişti anne, her şey gerçekten değişti.
Haklısın; sen vaktiyle demiştin ama
Biz anlayana kadar, iş işten geçti...