Her Şerden Bir Pay Çıkarmalı

basit mi bırakıp gitmek,
hiç yokmuş gibi geçeceğini kabullenmek,
ne kadar zor olsada bildiğini söylemek,
acı veriyor her seferinde bilmeden kırıp incitmek,
ya da bilinçli kırıp, darmadağın etmek..

sözler basitleşiyor, dağarcıktan kelimeler çalındığında,
hayatlar gibi bitkin, yaşlı vuslatım,
vedalar gibi sıklaşıyor her ahvalde kahrım, imdadım,
irdeleniyor hasılı hüznün vaktinde,kanayan yaralarım,
unuttuğum hatıratım..

dokunamadığımız kişileri tanırız, biz kimiz ?
sokağın başında bekleyen yoksul yabancı kim ?
mantık dahilinden ne kadar uzak olsakta bizler,
olağan dışında hareketlerimiz sıklaşıyor yabancılaşıyor,
ölüm nedir unutuyoruz, gaflet ile yorgun,
tembelliği cahilliği sorguluyoruz..

küfürler ağzımızda meze,bahanesi ise haketmiş hergele,
insan aynadakini yorumlar, peki küfür kendineyse,
hasılı söylemez mi Rasul kötü söz iade sahibine,
o halde her şerden bir pay çıkarmalı insan kendine..